Tijdens een Insta-cursus genaamd Slow Family, gegeven door ankevandelden (Instagram volgtip!), heb ik een enorm waardevolle nieuwe gewoonte ontwikkeld. Namelijk geregeld de tijd nemen op meerdere momenten op een dag om heel bewust aan de behoefte van connectie en rust te voldoen. Connectie met elkaar en connectie met mezelf. Even zonder (digitale) afleidingen en to-do-lijsten. Het gekke is dat ik altijd al wist dat ik oplaadde van ‘rust’ en genoot van kwaliteitstijd met mijn dochter, maar ik vond het moeilijk om alles wat ik van mezelf moest los te laten.
Nog steeds is het een uitdaging om bewust die telefoon weg te leggen, de afwas te laten staan, de was te laten liggen en los te laten; het komt later wel. Later vandaag, of morgen of overmorgen. Who cares! Vandaag is uniek, vandaag gaat voorbij en ik heb behoefte aan rust en connectie, en mijn kindje ook. Dat is minstens zo belangrijk als een opgeruimd en schoon huis. Meestal als ik dat doe, krijg ik ook meer gedaan op een dag dan wanneer ik met een lege batterij en een peuter die plakt als een pleister het huishouden eerst probeer te doen.
‘Als we onthaasten, gaan we onze wensen en dromen helderder zien, de dingen die écht belangrijk voor ons zijn.’– Anke Popping – van Delden
Mijn dochter speelt graag buiten en voel een enorme connectie met de natuur. Als ik vogels om me heen hoor, het gras kan aanraken en frisse lucht inadem, word ik rustig in mijn lijf en hoofd. Graag maak ik lange wandelingen, maar dat is met mijn peuter nog niet te doen in mijn eentje. Zij doet liever rustig aan ik volg haar daarin zoveel mogelijk. Dat wil zeggen, ik laat haar vaak beslissen wat we gaan doen. Daar laadt zij het meeste van op. Ze geniet, speelt, rent, zit twintig minuten naar een slak te kijken, verwondert zich over een langsrijdende bus of speelt met andere kinderen in de speeltuin. Voor die goed bestede uurtjes buiten krijg ik een rustig en tevreden kind.
Soms kan ik het nuttige met het aangename combineren. Dan lopen we naar de supermarkt maar we stoppen om de paar meter; om naar een mier te kijken, op een muurtje te klimmen, een madeliefje te plukken. We doen dan wel een uur over een wandeling die ook in tien minuten kan. Maar waarom zou ik ons haasten? Relaxed laten gebeuren wat er gebeurt, mijn kind laten doen waar ze zin in heeft, zorgt er 9 van de 10 keer wel voor dat ze in de supermarkt zelf gewoon rustig in haar wagentje zit en wat eet of drinkt. Zonder gejengel of gezeur. En eerlijk, natuurlijk jengelt of zeurt ze wel eens omdat ik eerder signalen van behoefte heb gemist of zelf te gehaast of druk was. Maar vaak is er dan toch ook een ander batterijtje leeg en moet ze even opladen in haar bedje. Dan kan ik ook weer even opladen of iets doen van mijn to-do-lijstje.
Wensen en dromen helder zien heeft grote voordelen, je kunt dan knopen doorhakken en je weg banen naar die wensen en dromen; je maakt er doelen van. Want hoewel de bekende uitspraak ‘volg je hart’ o zo simpel klinkt, is het best lastig om te doen als je hart (gevoel, intuïtie, ambitie) wordt overschaduwd door dingen die minder belangrijk zijn. Het toepassen van deze tip om te onthaasten heeft mij al veel gebracht en ik oefen nog elke dag, want je leert niet zo makkelijk een nieuwe gewoonte aan.
Ik raad dus iedereen aan om de tijd te nemen om te onthaasten wanneer het kan, doe geregeld iets waar jij van oplaadt en waar jouw kind van oplaadt. Het hoeft niet moeilijk te zijn: geef jouw peuter zijn/haar zin wanneer het kan en volg, in plaats van dat je zelf stuurt. Want als je dan wel moet haasten en de peuter moet mee, gaat het makkelijker. Daarnaast geniet je kind van de ruimte die het krijgt en daarmee geniet jij ook. Zo ervaar ik het in ieder geval. Niet geschoten is altijd mis, toch? Succes 😉
Kijk ook eens op de website van Anke, er staan veel interessante dingen op en bovendien heeft ze de leukste humor! Je kunt je trouwens ook aanmelden voor de cursus Slow Family als jij ook wel wat tips kunt gebruiken.
