A comfort zone is a beautiful place, but nothing ever grows there.
Jij bent de liefste papa, jij maakt ons leven vol. Je bent de beste vriend, man, vader en idool. Lieve, stoere papa sterk en knap en zacht. Je laat mijn hartje smelten als je met je dochter lacht. ‘Love you papa’ zegt ze dan, mijn dag kan niet meer stuk. Jou als papa van mijn …
Lief klein meisje met pluizige staartjes, blauwe droomoogjes zachte babyhaartjes. Lief klein meisje zo zacht en zo zoet, zo sterk en zo dapper in al wat je doet. Lief klein meisje zo mooi, zo bijzonder ons grote geluk, ons kleine wonder. Lief klein meisje, ontwikkel en groei, ontdek je talenten, verwonder en bloei. Lief klein …
Ik zal van je houden, mijn leven lang. Ik zal je beschermen, zo goed ik kan. Ik zal je verzorgen, zodat je liefde kent. Ik zal je koesteren, je laten leren wie je bent. Ik zal je ruimte geven, zodat je leert op eigen benen staan. En als de tijd rijp is, zal ik je …
Ik moet er nog aan wennen dat ik Mama ben. Terwijl ik mijn hele leven al zoveel Mama’s ken. Mama’s weten dingen, doen altijd alles goed, beslissen over bedtijd en weten hoe het moet. Mama’s zijn volwassen, mama’s drinken wijn, ze mogen laat naar bed en doen vaak ook aan de lijn. Nu ben ik …
Ik scrol en ik staar zonder te zien ik leef en ik ben vooral ‘on the screen’ Alles maar thuis geen gesprekken meer ‘s Avonds voor de buis mijn ogen doen zeer Sombere dagen ik mis de warme zon en ik wilde vragen of alles anders kon Maar niemand die luistert laat staan reageert Dus …
Zo’n mama wil ik zijn: Een mama met geduld, ondanks mijn eigen pijn, want het is niet jouw schuld. Alles wat ik voel en heb meegemaakt, ik wil jou beschermen voor wat mij heeft geraakt. Zo’n mama wil ik zijn: Een mama die kan luisteren, als jij balancerend op de lijn, tussen schreeuwen en fluisteren, …
Tijd is een dief maar jij bent zó lief dus ik zet ‘m stil als ik dat wil. Zodat ik nog even dat moment kan beleven je wangen kan kussen en jij ondertussen leeft in het moment zo mooi als je bent. ♥️
Nu er na de zoveelste gebroken nacht er weer een drukke dag op mij wacht. Achter de laptop, op een stoel, die geforceerde grijns weer op mijn smoel. Half aangekleed en half in kloffie.. Zeg ik proost: thank god voor koffie!!
Ken je dat gevoel? Jeweetwel, van die dagen… Dat je nauwelijks geluid of daglicht kunt verdragen? Dat alles voelt als teveel en je zit met zoveel vragen. Waarom voel ik me zo alleen? Waarom word ik niet gesteund. Waarom voelt het alsof er alleen maar op míj wordt geleund. Waarom mag ik mezelf niet zijn …
Toen jouw droom een doel werd, ging het overal kriebelen. Gedachten gingen leven, rotsen gingen wiebelen. Alles wat eens was, zal straks anders zijn. En ik kan niet ontkennen, dat doet een beetje pijn. Toch blijft de hoop bestaan, staat de deur nu op een kier, moeten we straks gaan, en zijn we niet meer …